سایت سرگرمی روز :
با آغاز جنگ اسرائیل و ایران، شایعاتی درباره تغییر در زمان واریز یارانه نقدی منتشر شده است. هرگونه تأخیر در واریز یارانه‌ها می‌تواند بر نگرانی خانواده‌ها بیفزاید. از سوی دیگر، هم‌زمانی این مرحله از پرداخت با عید غدیر خم و انتشار برخی اخبار غیررسمی، حساسیت افکار عمومی را افزایش داده است. حالا بسیاری از خانوارها این سؤال را دارند که آیا زمان واریز یارانه نقدی خرداد ۱۴۰۴ تغییر کرده یا خیر؟
طبق اعلام رسمی سازمان هدفمندی یارانه‌ها، واریز یارانه خرداد ۱۴۰۴ بدون تغییر و طبق روال جدید صورت می‌گیرد. این روند که از بهمن ۱۴۰۲ آغاز شده، همچنان پابرجاست و برخلاف برخی شایعات، پرداخت‌ها دچار تأخیر نشده‌اند. براساس اطلاعیه رسمی سازمان هدفمندی یارانه‌ها زمان واریز یارانه خرداد به صورت زیر است:
دهک‌های اول تا سوم روز یک‌شنبه ۲۵ خرداد ۱۴۰۴
دهک‌های چهارم تا نهم روز پنج‌شنبه ۳۱ خرداد ۱۴۰۴
همواره روند پرداخت یارانه به‌صورت دوفاز بین روزهای ۲۵ تا ۳۱ هر ماه اجرا می‌شود و جای پرداخت در روز بیستم را گرفته است.
جزئیات مبلغ یارانه خرداد به شرح زیر است:
دهک‌های اول تا سوم: ۴۰۰ هزار تومان به‌ازای هر نفر
دهک‌های چهارم تا نهم: ۳۰۰ هزار تومان به‌ازای هر نفر
این مبالغ به حساب سرپرستان خانوار واریز می‌شود و رقم نهایی دریافتی، بر اساس تعداد افراد خانوار محاسبه می‌شود. به‌عنوان مثال یک خانواده سه‌نفری در دهک‌های اول تا سوم مبلغ ۱.۲۰۰ هزار تومان به عنوان یارانه خرداد دریافت خواهند کرد، درحالی که این خانواده در دهک‌های چهار یا بالاتر هستند، مبلغ یارانه آن‌ها ۹۰۰ هزار تومان خواهد بود.
تعداد افراد مشمول یارانه خرداد ۱۴۰۴ طبق گزارش دیوان محاسبات کشور به شرح زیر است:
افراد مشمول ۸۱ میلیون نفر
افراد حذف شده ۱۶۰ هزار و ۲۰ نفر
افراد جدید مشمول ۲ میلیون و ۲۲۸ هزار و ۵۲۷ نفر
مستمری مددجویان کمیته امداد و بهزیستی
علاوه بر واریز یارانه نقدی خرداد ۱۴۰۴، مستمری مددجویان بهزیستی و کمیته امداد نیز واریز شده است:
کمیته امداد ۵۲ هزار و ۸۸۰
سازمان بهزیستی ۳۰ هزار و ۶۰۰
مجموع کل ۸۳ هزار و ۴۸۰
بیش از ۵ میلیون نفر از این پرداخت‌ها بهره‌مند شده‌اند.
با وجود گمانه‌زنی برخی رسانه‌ها درباره پرداخت عیدی نقدی ویژه عید غدیر، هیچ اطلاعیه رسمی در این خصوص صادر نشده است. آنچه مسلم است، فقط همان مرحله خرداد از یارانه‌ها طبق برنامه‌ریزی مشخص واریز می‌شود.
در حالی که تورم، گرانی‌های سرسام‌آور و افزایش خط فقر زندگی میلیون‌ها خانوار ایرانی را تحت فشار قرار داده، دولت با ملاک‌هایی، چون «درآمد بالای ۳۰ میلیون تومان» و «مالکیت ملک» تصمیم به حذف یارانه ۱۷ میلیون نفر گرفته است!
در روز‌هایی که فشار معیشتی بر دوش مردم سنگینی می‌کند، وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی اعلام کرد که بر اساس تکلیف قانون بودجه ۱۴۰۴، یارانه حدود ۱۷ میلیون نفر از دهک‌های بالای درآمدی حذف خواهد شد.
ملاک حذف یارانه ۱۷ میلیون نفر، داشتن ملک و حقوق ماهانه بیش از ۳۰ میلیون تومان عنوان شده است. اما این تصمیم در حالی اتخاذ می‌شود که شاخص‌های اقتصادی فعلی کشور، تصویری متفاوت از “دهک‌های برخوردار” ترسیم می‌کنند.
طبق گزارش رسمی مرکز پژوهش‌های مجلس، خط فقر مطلق در کشور در سال ۱۴۰۳ برای یک خانوار سه نفره به بیش از ۱۱ میلیون تومان رسیده است. از سوی دیگر، برآورد‌های نهاد‌های مستقل اقتصادی از خط فقر نسبی، رقمی حدود ۳۵ میلیون تومان را نشان می‌دهد؛ یعنی هر خانواده‌ای که کمتر از این مبلغ درآمد داشته باشد، عملاً زیر خط فقر نسبی قرار دارد.
حال سؤال مهم اینجاست: اگر خط فقر نسبی حدود ۳۵ میلیون تومان است، چطور فردی که حقوق ماهانه‌اش ۳۰ میلیون تومان است، در «سه دهک بالای درآمدی» طبقه‌بندی می‌شود؟ آیا با معیار‌های کنونی، بخشی از طبقه متوسط جامعه به اشتباه در فهرست ثروتمندان قرار نگرفته‌اند؟
یکی دیگر از شاخص‌های مورد استناد دولت برای حذف یارانه، «مالکیت ملک» عنوان شده است. در شرایطی که بسیاری از خانوارها تنها دارایی‌شان یک خانه‌ی قدیمی و ارثی است که حتی امکان فروش آن را ندارند، به صرف داشتن نامشان در سامانه املاک، از حمایت‌های معیشتی حذف خواهند شد. این در حالی است که مالکیت لزوماً به معنای رفاه اقتصادی نیست؛ به‌خصوص در اقتصادی که ارزش ریالی دارایی‌ها به‌سرعت بالا رفته ولی درآمد‌ها همچنان عقب‌مانده‌اند.
سیاست حذف یارانه‌ها اگرچه از منظر مدیریت منابع بودجه‌ای قابل درک است، اما اجرای آن بدون اصلاح دقیق نظام شناسایی دهک‌ها می‌تواند منجر به حذف ناعادلانه افراد نیازمند از سیستم حمایت اجتماعی شود. مهم‌تر از آن، این نوع سیاست‌ها می‌تواند به بی‌اعتمادی عمومی نسبت به معیار‌های رفاهی دولت دامن بزند.
در حالی که نرخ تورم بالا، افزایش افسارگسیخته قیمت کالا‌های اساسی، اجاره مسکن و خدمات درمانی زندگی اقشار متوسط و پایین جامعه را به شدت تحت فشار قرار داده، به نظر می‌رسد باید در تعریف “برخوردار بودن” تجدیدنظر اساسی صورت گیرد.
با در نظر گرفتن شرایط موجود، به‌نظر می‌رسد مدل فعلی شناسایی دهک‌های درآمدی نیازمند بازنگری جدی است. بهره‌گیری از سامانه‌های هوشمند، تحلیل ترکیبی درآمد، هزینه، و سبک زندگی، و مشورت با نهاد‌های تخصصی می‌تواند به تدوین سیاست‌های حمایتی عادلانه‌تر منجر شود.
تا زمانی که نگاه دقیق‌تری به شاخص‌های فقر، هزینه‌های زندگی و درآمد واقعی خانوارها اتخاذ نشود، حذف یارانه‌ها نه تنها کمکی به توزیع عادلانه منابع نخواهد کرد، بلکه خود می‌تواند به چالشی تازه برای معیشت مردم بدل شود.
