شعر مولانا درباره امید به زندگی

### اصل شعر

گر سیل عالم پر شود
هر موج، چون اشتر شود
مرغان آبی را چه غم
تا غم خورد مرغ هوا

نوبت خانه گذشت
نوبت بستان رسید
صبح سعادت دمید
وقت وصال و لقاست

### معنی ابیات

#### معنای بیت اول و دوم
در این دو بیت، مولانا به تصویرسازی از شرایط سخت و دشوار پرداخته است. او می‌گوید حتی اگر تمامی دنیا به دریای طوفانی تبدیل شود و هر موج به بزرگی شتر گردد، پرندگان آبی که به این محیط عادت دارند، نگران نخواهند شد. این استعاره به افرادی اشاره دارد که به امید و ایمان مجهز هستند و از مشکلات هراسی ندارند.

#### معنای بیت سوم و چهارم
در این ابیات، مولانا به تحولات مثبت زندگی اشاره می‌کند. او از گذر زمان و تغییرات خوبی که با آن همراه است سخن می‌گوید. به عبارت دیگر، مولانا نوید روزهای بهتر و رسیدن به لحظات خوشایند و وصال را می‌دهد که با امید و انتظار همراه است.

### تفسیر و تحلیل کلی شعر

این شعر مولانا جلوه‌ای از نگرش مثبت و امیدوارانه او به زندگی است. او با استفاده از تصاویر طبیعی و استعاره‌های زیبا، به اهمیت امید و ایمان در مواجهه با دشواری‌ها می‌پردازد. مولانا نشان می‌دهد که افرادی که به امید و ایمان مجهز هستند، می‌توانند حتی در شرایط سخت نیز به مسیر خود ادامه دهند. پیام اصلی شعر این است که با تغییرات مثبت زندگی، باید به آینده امیدوار بود و منتظر روزهای بهتر و لحظات وصال و سعادت بود. این نگرش مولانا به زندگی، انسان را به صبر و استقامت دعوت می‌کند و تأکید می‌کند که با امیدواری می‌توان به سوی آینده‌ای روشن قدم برداشت.