عنوان مقاله: تحلیل شعر مولانا جلال‌الدین رومی درباره عشق
### اصل شعر
حیلت رها کن عاشقا دیوانه شو دیوانه شو
و اندر دل آتش درآ پروانه شو پروانه شو
اندر دل من، درون و بیرون همه او است
اندر تن من، جان و رگ و خون همه اوست
بی عشق نشاط و طرب افزون نشود
بی عشق وجود خوب و موزون نشود
### معنی ابیات
**بیت اول:** مولانا در این بیت از عاشقان می‌خواهد که از حیله‌ها و منطق‌های دنیوی دست بکشند و به حال دیوانگی عاشقانه برسند. او توصیه می‌کند که عاشق باید همچون پروانه‌ای در آتش عشق بسوزد و فنا شود.
**بیت دوم و سوم:** در این ابیات، مولانا به وحدت وجود اشاره دارد و بیان می‌کند که معشوق در تمام وجود او حضور دارد. او می‌گوید که هیچ جدایی میان او و معشوق نیست و همه چیز در درون و بیرون او، تجلی معشوق است.
**بیت چهارم و پنجم:** مولانا در این ابیات بیان می‌کند که عشق، نیرویی است که شادی و طرب واقعی را به ارمغان می‌آورد. او تأکید می‌کند که بدون عشق، وجود انسان ناقص و ناموزون خواهد بود.
### تفسیر و تحلیل کلی شعر
مولانا جلال‌الدین رومی در این شعر عشق را به عنوان نیرویی الهی و تحول‌آفرین معرفی می‌کند که انسان را از خودبینی و تعلقات دنیوی رها می‌سازد و به سوی معشوق حقیقی هدایت می‌کند. او عشق را راهی برای رسیدن به وحدت با معشوق و کمال و حقیقت می‌داند. در این مسیر، عاشق باید از منطق و حیله‌های دنیوی دست بردارد و به حالت دیوانگی عاشقانه برسد، همچون پروانه‌ای که در آتش عشق می‌سوزد و فنا می‌شود.
پیام کلی شعر این است که عشق، نیرویی است که انسان را از محدودیت‌های مادی فراتر می‌برد و به او امکان می‌دهد تا به شادی و طرب واقعی دست یابد. مولانا تأکید می‌کند که بدون عشق، وجود انسان ناقص و ناموزون است و تنها از طریق عشق است که می‌توان به کمال و وحدت با معشوق حقیقی رسید.
برای اطلاعات بیشتر، به مقاله شعر در وصف پدر از مولانا مراجعه کنید.
برای گسترش دانش خود، مقاله شعر مولانا درباره امید به زندگی را مطالعه کنید.
