طولانی‌ترین ویدئوی تعاملی اپل تاکنون، استاندارد جدیدی برای این فرمت ایجاد کرده است.
در لحظه‌ای از Metallica، ویدئوی جدید سه آهنگی که اپل روز گذشته برای Vision Pro منتشر کرد، جیمز هتفیلد، خواننده اصلی متالیکا، در لبهٔ صحنه زانو زده و با یکی از طرفداران پرشور در حال تعامل است. هتفیلد به اندازه چند اینچ به چهره طرفدار نزدیک می‌شود و هردو شروع به فریاد زدن می‌کنند، سپس خواننده بلند می‌شود و به حرکت ادامه می‌دهد. نورافکن هتفیلد را دنبال می‌کند اما دوربین ثابت می‌ماند و به واکنش طرفدار به اتفاقی که تازه رخ داده نگاه می‌کند. او به سمت جمعیت عقب می‌افتد و سپس جلوتر می‌آید و با نگه داشتن خود به صحنه، در حالی که صورتش را در آرنج پنهان می‌کند، گریه می‌کند.
به بسیاری از جهات، Metallica مانند هر ویدئوی کنسرت دیگری است، به طور مداوم بین صحنه‌های اعضای گروه که در حال قدم زدن بر روی صحنه هستند، و طرفداران چه در نمای نزدیک و چه در نماهایی که از بالا به پایین روی آنها تمرکز می‌کنند، جا به جا می‌شود. (تعداد گوشی‌های هوشمند خیلی زیاد است!) این ویدئوی تقریباً ۲۵ دقیقه‌ای از نمایشی در مکزیکوسیتی شامل سه آهنگ از متالیکا — “Whiplash”، “One” و “Enter Sandman” — که با بخش‌هایی به سبک مستند و گویندگی از جیمز هتفیلد، لارس اولریچ، رابرت تروجیلو و کرک همت همراه است.
فرمت ویدئو ۱۸۰ درجه اپل، همراه با ارزش‌های تولید بالا و نمایشگرهای واضح Vision Pro، طعم اضافه‌ای به تجربه می‌دهد. آن لحظه با هتفیلد و طرفدار در حال حاضر بسیار خوب در ویدئوی کنسرت کارگردانی شده و این ارائه حس و حال عمیق احساسی به آن می‌دهد که فکر می‌کنم در 2D سخت باشد. احساسی که تقریباً حضور داشتم وقتی دوربین از پشت هتفیلد سیگار کشیده و به اندازهٔ واقعی برای من پشت به صحنه می‌رفت، فکر کردم: “وای، چقدر قد بلند است.” وقتی آهنگ “One” شروع شد، به لرزه افتادم (من آدمی در سن خاصی هستم؛ نمی‌توانم جلوی خودم را بگیرم)، اما تقریباً احساسی داشتم که پاهای خسته و کمر پایین پیرم درد می‌گیرد وقتی همت آهنگ را با یک تکنوازی طولانی کش می‌آورد و جمعیت، که حالا چیزی برای همراهی با آن نداشت، بخشی از انرژی خود را از دست داد. البته پس از آن، جمعیت برای “Enter Sandman” دیوانه‌وار شد.
مجموعه Immersive اپل برای Vision Pro با انتشار ویدئوهایی مانند The Weeknd: Open Hearts و فیلم کوتاه داستانی Submerged در ماه‌های اخیر بهتر شده است. هر دو عالی هستند، اما اگرچه من از بقیهٔ کاتالوگ هم لذت برده‌ام، اغلب احساس می‌شود که محتوای آن به خدمت فرمت غوطه‌وری درآمده، نه برعکس. Metallica اما، فقط یک ویدئوی غوطه‌وری خوب نیست؛ بلکه یک ویدئوی کنسرت خوبی است و معیاری را تنظیم می‌کند که اپل باید سعی کند همچنان به آن برسد.
