شعر به نام خدا از مولانا کوتاه

عنوان مقاله: تحلیل و بررسی اشعار مولانا در ستایش خداوند

### اصل شعر

ای دوست قبولم کن و جانم بستان
مستم کن و وز هر دو جهانم بستان

ما چو ناییم و نوا در ما ز تست
ما چو کوهیم و صدا در ما ز تست

### معنی ابیات

#### بیت اول
مولانا از خداوند درخواست می‌کند که او را بپذیرد و جانش را بگیرد. او آرزو دارد که مست عشق الهی شود و از تعلقات دنیوی و اخروی رها گردد.

#### بیت دوم
مولانا خداوند را منبع اصلی هر نغمه و صدایی می‌داند. او خود را به نی و کوه تشبیه می‌کند که بدون خداوند بی‌صدا و بی‌نوا هستند. در واقع، مولانا تأکید می‌کند که تمام وجود و حیات او از خداوند سرچشمه می‌گیرد.

### تفسیر و تحلیل کلی شعر

در این اشعار، مولانا به بیان عشق و شیفتگی خود نسبت به خداوند پرداخته است. او از خداوند می‌خواهد که او را بپذیرد و از قید و بندهای دنیوی و اخروی آزاد سازد تا به حقیقت واصل شود. مولانا در این ابیات به زیبایی تمام، وابستگی و نیاز انسان به خداوند را به تصویر کشیده و نشان داده است که وجود انسان بدون ارتباط با خداوند ناقص و بی‌معناست. پیام کلی این شعر نشان‌دهنده اوج عشق و عرفان مولانا و فهم عمیق او از رابطه انسان و خداوند است.