شعر فردوسی در مورد مادر

در مقاله:

شعر «مادر» اثر ایرج میرزا

گویند مرا چو زاد مادر
پستان به دهن گرفتن آموخت
شب‌ها بر گاهوارهٔ من
بیدار نشست و خفتن آموخت
دستم بگرفت و پا به پا برد
تا شیوهٔ راه رفتن آموخت
یک حرف و دو حرف بر زبانم
الفاظ نهاد و گفتن آموخت
لبخند نهاد بر لب من
بر غنچهٔ گل شکفتن آموخت
پس هستی من ز هستی اوست
تا هستم و هست دارمش دوست

مقاله شعر گناه فروغ فرخزاد منبع بسیار خوبی برای یادگیری بیشتر است.

معنی ابیات

**بیت اول و دوم:** شاعر به لحظه تولد خود اشاره می‌کند و می‌گوید مادر اولین کسی بود که به او یاد داد چگونه شیر بخورد. او شب‌ها بیدار می‌ماند تا کودک خود را بخواباند.

**بیت سوم و چهارم:** مادر دست کودک را می‌گیرد و به او راه رفتن می‌آموزد. او با صبوری و مهربانی کلمات را یکی یکی به زبان کودک می‌آورد و به او صحبت کردن یاد می‌دهد.

**بیت پنجم و ششم:** مادر با عشق و مهرورزی خود لبخند بر لبان کودک می‌نشاند و به او شادی و طراوت زندگی را می‌آموزد. از این رو، شاعر می‌گوید وجود و هستی او از مادرش نشأت گرفته و او را تا زمانی که زنده است دوست خواهد داشت.

برای مطالعه بیشتر، به اشعار سیاسی فروغ فرخزاد سری سر بزنید.

برای مطالعه بیشتر، به شعر در مورد قلب از مولانا سری سر بزنید.

تفسیر و تحلیل کلی شعر

شعر «مادر» اثر ایرج میرزا به زیبایی به نقش و فداکاری مادر در زندگی انسان می‌پردازد. شاعر با زبانی ساده و روان به توصیف لحظات اولیه زندگی و تأثیر عمیق مادر در رشد و پرورش فرزند می‌پردازد. او با اشاره به یادگیری‌های اولیه از مادر مانند خوردن، خوابیدن، راه رفتن و صحبت کردن، به اهمیت و جایگاه ویژه مادر در زندگی هر فرد تأکید می‌کند. پیام کلی شعر، تقدیر و ادای احترام به مقام مادر و عشق بی‌پایان اوست که به عنوان منبع اصلی وجود و شادی در زندگی فرزند شناخته می‌شود.

برای گسترش دانش خود، مقاله شعر مولانا در مورد حج رفتن را مطالعه کنید.