**شعر در مدح امام حسین (ع) از محمد فردوسی**
آقا! تو را «آقا» مرا «نوکر» نوشتند
یعنی تو را اوّل مرا آخر نوشتند
هرچند بود هردو خط باهم نوشته
اما تو را بالاتر و من را کمتر نوشتند
**معنی ابیات**
در این بخش به بیان ساده و روان، معنای هر بیت از شعر فوق را ارائه می‌دهیم:
1. در بیت اول، شاعر بیان می‌کند که امام حسین (ع) را به عنوان «آقا» و خود را به عنوان «نوکر» نوشته‌اند. این نشان‌دهنده مقام والای امام حسین (ع) و تواضع شاعر در برابر اوست.
2. بیت دوم اشاره دارد به این که هرچند هر دو (امام و شاعر) در یک خط نوشته شده‌اند، اما جایگاه امام حسین (ع) بالاتر و جایگاه شاعر پایین‌تر است. این بیت نیز به تفاوت رتبه و مقام اشاره دارد و ارادت شاعر را نشان می‌دهد.
**تفسیر و تحلیل کلی شعر**
این شعر کوتاه و زیبا از محمد فردوسی به وضوح ارادت و عشق شاعر به امام حسین (ع) را نشان می‌دهد. او با استفاده از عبارات ساده و روان، تفاوت مقام و جایگاه امام حسین (ع) و خود را به تصویر می‌کشد. این شعر به نوعی نشان‌دهنده تداوم ارادت شاعران اهل بیت در طول تاریخ است که هر یک به شیوه‌ای خاص به بیان محبت و ارادت خود پرداخته‌اند. پیام کلی این شعر، تواضع و احترام شاعر نسبت به مقام والای امام حسین (ع) و اهل بیت (ع) است که در ادبیات فارسی جایگاه ویژه‌ای دارد.
